เสรีภาพ

เสรีภาพมิใช่เศษเสี้ยว แต่อยู่ในจิตใจที่เต็มเปี่ยม จิตใจชนิดนี้มีเสรีภาพ แต่มันก็หารู้ไม่ว่ามันมีเสรี เพราะสิ่งรู้นี้อยู่ในมิติของเวลา จากอดีตมาสู่ปัจจุบันถึงอนาคต กระบวนการทั้งหมดคือกาลเวลา และกาลเวลาหาใช่ส่วนประกอบของเสรีภาพไม่ เสรีภาพมิได้อยู่ในการเปลี่ยนที่คุมขัง เปลี่ยนคุรุ พร้อมอำนาจอันโง่

เขลา อำนาจบงการชนิดนั้น ไม่เคยก่อให้เกิดความมีระเบียบเรียบร้อยอย่างแท้ จริงได้ ตรงข้ามกลับก่อให้เกิดความระส่ำระสาย และจากความสับสนปั่นป่วนนี้เอง ที่อำนาจถือกำเนิดขึ้น เสรีภาพในการที่จะเลือกในตัวของมันเองขัดแย้งกับเสรีภาพที่แท้จริง การเลือกมีอยู่ก็ต่อเมื่อ มีความสับสน ปกติสุขอย่าง

สมบูรณ์คือแสงสว่างแห่งเสรีภาพ ปกติสุขนี้มิใช่บุตรธิดาของความคิด ด้วยเหตุว่ากิจกรรมทั้งมวล ซึ่งผุดขึ้นมาจากความคิด ล้วนเป็นเพียงการแบ่งแยกและเศษเสี้ยว ความรักไม่ใช่เศษเสี้ยวของความคิด ของความพึงพอใจ การหยั่งรู้ถึงสิ่งนี้คือปัญญา ความรักและปัญญาเป็นของคู่กัน จากจุดนี้เองที่ก่อเกิดกิจกรรมซึ่ง ไม่นำไปสู่ทุกข์ เพราะความเป็นปกติสุขคือรากฐานของมัน....................................

freedom